کاش نوشتن...مثل همیشه...آسان بود...شاید نه مثل همیشه...مثل گذشته های دور...

   کاش کسی...خلوتم را برهم نمی زد...کاش شبها اثری از تو اینجا بود...کاش احساسات...جاودانه بودند...کاش آدم،بزرگ نمی شد...کاش بزرگ نمی شد...

   ثانیه ها گذشتند...زمان را درک نکردیم...صدای ساعت ها را شنیدیم...زمان را درک نکردیم...به گذشته بازنگشتیم...هرگز...هرگز زمان را درک نکردیم...

   به سکوت،جان دادیم...چشمانمان صداها شنید...آتش را خاموش کردیم...صدایی قطع نشد...

   نفس،خودش کشیده شد...روتین...بدون تغییر. بحر،دلم را میان واژه ها برد...نوشتم...شاید آن گونه که خود دوست می دارم...آن گونه ی غریب...نزدیک به نوشته های بی پایان...

   نهایت سردی دستانم را تمنا می کنم...همان که از اجساد بی جان هم...سردتر است...ناخن هایم را کبود از سرما می خواهم...لب هایم را سرخ...تمام پیکرم را منجمد آرزو دارم...افسوس...که این،کار زمان است...

.

.

.

دوباره غرق شدم تو نمی دونم ها...درباره فکرم...حسم...روحم...حتی جسمم،هیچی نمی دونم...

حتی حرم امام رضا،حالمو خوب نکرد...

یه مدته که هرروز این بیتو می بینم:

  تمام خانه سکوت و تمام شهر، صداست                   از این سکوت گریزان، از آن صــدا، بیزار

اما چیزی که تو فکرم میچرخه اینه:

  تمام خانه صدا و تمام شهر،صداست                       از آن صدا گریزان،از این صدا بیزار...

.

.

.

.

.

دلم واسه آهنگام تنگ شده.......

نظرات شما عزیزان:

GoldenStar

ساعت7:38---21 مرداد 1393

[وب سایت]

like

darush

ساعت9:52---18 مرداد 1393

[وب سایت]

زندگی زیباتر می شود به شرطی که

یادمان نرود به اندازه تمام برگ های رقصان پاییز

برای یکدیگر آرزوهای خوب داشته باشیم..

پاسخ:وبلاگتون خیلی خوب بود.خوشحال میشم که لینکتون کنم.

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: